Op 27 juni 1927 werd op initiatief van de hoofdonderwijzer van de lagere school in Warmenhuizen, W. Koot, een voetbalvereniging opgericht. Aanvankelijk koos men voor "Voorwaarts" als naam, maar toen bleek dat er in Zuid-Scharwoude al een club bestond die zo heette, veranderden de oprichters die in "Vooruit Is Ons Streven". De clubkleuren werden rood-zwart. De voetballers gingen spelen op een stuk land van de rooms-katholieke kerk en werden ingedeeld in de vierde klasse van de Diocesane Haarlemse Voetbalbond (DHVB), de katholieke voetbalbond van Noord-Holland.

Geestelijk adviseur De geestelijkheid zou vele jaren haar stempel op de ontwikkeling van de club blijven drukken. Zo was er tot in de jaren zestig een geestelijk adviseur aan de vereniging verbonden. Wat diens werk inhield is niet helemaal duidelijk maar in elk geval golden er kledingvoorschriften die de zedelijkheid moesten waarborgen. Het shirt moest gesloten blijven en de broek moest van voldoende lengte zijn. Als men zich bij VIOS wilde aansluiten was een lidmaatschap van het Patronaat, een rooms-katholiek jeugdbeweging, verplicht. Deze regel leidde wel eens tot royementen en opzeggingen. In 1931 raakte de club bijna zijn veld kwijt toen tijdens de zondagsmis mensen in een clubtenue op het terrein waren gesignaleerd. De pastoor wilde de huur van het veld opzeggen, maar na excuses en de belofte van verbetering door het bestuur mocht VIOS blijven spelen op het kerkland.

Atletiek In de 20-er jaren van de vorige eeuw kende VIOS net als andere voetbalverenigingen ook een atletiek-afdeling. De moeder aller sporten werd door voetballers (en gymnasten) zeer geschikt geacht om de conditie in de zomer op peil te houden. Met name de sprint- en springnummers waren populair. Lange tijd bestond de atletiek in Nederland voornamelijk als bijnummer voor voetballers en turners. Pas in de 30-er jaren van de vorige eeuw kwam daarin verandering en werd de sport zelfstandig.

Atletiekdag Bij VIOS organiseerde men een jaarlijkse atletiekdag. Tijdens de winterstop werd de conditie op peil gehouden met duurlopen in de omgeving van Warmenhuizen en indoortrainingen in een van de zaaltjes. Omdat de atletiekvereniging zichzelf niet kon bedruipen was ze een kort leven beschoren. Eenzelfde lot kende de gymnastiekvereniging van VIOS. Gymnastiek en atletiek gingen later op in DWV. 

Tweede wereldoorlog Tijdens de tweede wereldoorlog werden de verschillende voetbalbonden verenigd in één bond, de NVB. Het bestuur kreeg gaandeweg problemen om genoeg spelers bij elkaar te krijgen. Velen waren in Duitsland te werk gesteld. Toen men zich voor een wedstrijd tegen Meervogels weer eens geconfronteerd zag met een spelerstekort, belde een VIOS-bestuurder de competitieleiding met de mededeling dat er brandbommen op het veld lagen. Hierop werd de wedstrijd afgelast. Tijdens een juniorenwedstrijd moesten de jongens rennen voor hun leven. Geallieerde vliegtuigen vlogen over om een Duits object bij Kalverdijk te bombarderen. Het Duitse afweergeschut ging stevig te keer en de kogels vlogen de spelers en de leiding om de oren. Angstig vluchten ze naar de kleedkamer. VIOS werd tijdens en kort na de oorlog geplaagd door tekorten aan alles wat het nodig had: ballen, schoenen en vervoersmiddelen.

Promotie Hoewel financiële problemen aan bleven houden, ging het vanaf de jaren vijftig sportief voor de wind. In 1953 werd al eens het kampioenschap behaald in de eerste klasse van de afdeling Noord-Holland. Promotie naar de vierde klasse KNVB werd dat jaar nog misgelopen, maar in 1957 lukte het wel. In 1963 volgde promotie naar de derde klasse. Trainer C. Mooij, die zijn spelers veel conditiewerk liet doen. In de strenge winter van dat jaar trok hij met zijn spelers over sneeuw en ijs de verkaveling in om aan het uithoudingsvermogen te werken. Na het kampioenschap in 1963 onderging de spelersgroep een aderlating, omdat drie spelers werden opgenomen in een sanatorium om aan te sterken. Onder hen was topscorer Cees Rozendaal, die in twintig wedstrijden 38 keer scoorde. Het jaar erop zouden de spelers terugkeren en Rozendaal voerde in de jaren zeventig het succeselftal, dat de eerste klasse zou halen, aan. Om de financiële situatie van de club te versterken organiseerde de supportersvereniging in 1965 een benefiet-wedstrijd tegen de schaatskernploeg met onder meer Ard Schenk en Kees Verkerk. Bij het veertig jarig bestaan in 1967 werd er weer zo'n wedstrijd gespeeld en bij die gelegenheid scoorde Schenk vijf keer.

Traditie Dat jaar werd ook de traditie van rampzalige jubileumjaren ingezet. Voor het eerst in de clubgeschiedenis degradeerde het vlaggenschip naar de vierde klasse. Er zouden echter nog mooie jaren volgen. Behalve de totstandkoming van een nieuw complex (met sporthal) kon VIOS in 1973 ook zes kampioensteams begroeten. Omdat in 1974 de amateurhoofdklasse werd ingevoerd werd de tweedeklasser ruime mogelijkheid geboden om te promoveren. VIOS maakte er met de tweede plaats gebruik van. Bij de vijftigste verjaardag in 1977 moest men weer een stapje terugdoen. In 1987 werd een jaren durende strijd tegen degradatie naar de derde klasse uiteindelijk verloren en ook bij het 75-jarig bestaan werd gedegradeerd. In 2017 is promotie naar de 3e klasse weer gelukt door het winnen van de nacompetitie.

De feiten nog op een rij:

Met dank aan Nico Kemper, de archivaris van VIOS-W.